තරුවක් වෙයං සුදේශ්...

තව සතියකින් නිහඬව අමතක වන්නට නියමිත සුදේශ් පීරිස් ක්‍රීඩකයා වෙනුවෙනි..

සුද්දා ලංකාවට ආවේ ය.. ඇවිත් තේ වැවුවේ ය.. තේ වවා නිකං හිටියේ නැත.. වත්ත වටේට සුදු ජාන ටිකක් ද දන් දී ගියේ ය.. අපේ එව්වෝ සුද්දාගේ ජාන ආඩම්බරෙන් බාරගත්තා සේ ම, සුද්දා අපට දී ගිය තවත් බොහෝ දේ ආඩම්බරෙන් බාරගත්තෝ ය.. ඉන් එකකි, ක්‍රිකට්.. අප ක්‍රිකට් ගහන්නේ ක්‍රිකට් ලොකු නිසා නොව, ක්‍රිකට් ගැසීමෙන් වත් අප ලොකු විය යුතු නිසා ය.. ලංකාවෙන් බොහෝ දෙනා ක්‍රිකට් වලට ආදරය කරන්නේ ද වෙන කිසිවක් නිසා නොව, ලෝකයේ ලංකාව කියා එකක් ඇති බව මිනිස්සු ටික දෙනෙක් හෝ දන්නේ මේ ඇබින්දන් සෙල්ලම නිසා බැවිණි.. 

link - http://goo.gl/GcnasU

 ලංකාවේ ජාතික ක්‍රීඩාව කුමක්දැයි අද පහ වසරේ පොඩි එකෙක්ගෙන් ඇහුවොත් ඌ ටක්කෙටම කියනු ඇත්තේ ඒ ක්‍රිකට් කියා ය.. ඒ තරමට අපට ක්‍රිකට් ලොකු ය.. ප්‍රශ්නය ක්‍රිකට් ලොකු කරගැනීම නොවේ.. ක්‍රිකට් නිසා අනෙක්වා පොඩි කර සැළකීම ය.. ක්‍රිකට් වලට අම්මගෙ හැන්දෙනුත්, අනෙක් ක්‍රීඩාවන්ට කුඩම්මාගේ හැන්දෙනුත් බෙදීම ය..

ටික දිනකට පෙර මරියා ෂරාපොවා නම් ලෝක ප්‍රසිද්ධ ටෙනිස් තරුව විසින්, තමා සචින් තෙන්ඩුල්කාර් කියා කෙනෙක් දන්නෙ නැතැයි කියූ විට ඉන්දියන්කාරයින්ට නහුතෙට මළපැන, අම්බානක වයර් ෂෝර්ට් වී, තිස්තුන්දාහට ෂොක් වී අන්තර්ජාලය පුරා විකාර නැටු හැටි අපි ආතල් ඒකෙ බලා සිටියෙමු...
එහෙත් උන්ට හිනාවෙන ගමන් ම අප ඒ හිනාවෙන්නේ අපටම බව අපෙන් කී දෙනෙකුට වැටහුණාද යන්න වෙනම ප්‍රශ්නයකි.. තෙන්ඩුල්කාර් ඉන්දියාව ඇතුළු ටෙස්ට් ක්‍රිකට් ගහන රටවල් දහයකට සහ ජොලියට වගේ සෙල්ලම් කරන තවත් රටවල් පහළවකට ලොකු වුණාට, මරියා ෂරාපොවා සෙල්ලං කරන තලයට ලං වෙන්නට තබා හිතන්නටවත් තෙන්ඩුල්කාර්ට හැකියාවක් නැත.. වැරදිලාවත් ලෝකයේ රගර් සහ ෆුට්බෝල් ගහන රටවල් සේරම ඒ සෙල්ලම නවත්වා ක්‍රිකට් ගහන්නට පටන් ගත්තොත් අපට මොනවා වේවිදැයි මහාචාර්ය නලින් ඩි සිල්වාණෝ වතාවක් දිවයිනට ලියමින් අසා සිටියේ ය.. (ඉඳහිට හෝ මහදුරු නලින්ගෙන් ඔහොම හොඳ කතාවක් ද කියැවෙන්නේ ය..) 

link - http://goo.gl/dlC4FB

ඇත්තටම අපට ක්‍රිකට් ලොකු සෙල්ලමක් වන්නේ, ක්‍රිකට් යනු මහා ලොකු සෙල්ලමක් නිසා නොවේ.. ලෝක පාපන්දු තරගාවලියකට වියදම් කරන මුදලෙන් කාලක්වත් ක්‍රිකට් තරගයකින් සංවිධායකයින්ට ලැබෙන්නේ නැත.. අප පොඩි නිසා අපට ලොකු වුණාට, ක්‍රිකට් යනු ජාත්‍යන්තර තලයේ දී අන්වීක්ෂීය ක්‍රීඩාවකැයි යන සත්‍යය පිළිගන්නට අප තාමත් සූදානම් නැත.. මේ සෙල්ලම අපට පමණක් ආවේණික එකක් නොවේ.. අපේ කලාපයේ බොහෝ රටවලට පොදු එකකි.. ඉන්දියාවේ ජාතික ක්‍රීඩාව වන හොකී ක්‍රීඩාවෙන් රටවල් හැට ගණනක් පරදවා ලෝක තලයේ පදක්කම් ලැබූ ක්‍රීඩා ශූරිය සිය දරුපවුල රකින්නට මහමග සිල්ලර බඩු විකුණන්නේත්, යාන්තං රටවල් දහයක් පරාජය කළ ඉන්දීය ක්‍රිකට් කණ්ඩායමට හමුදා උත්තමාචාර ලැබෙන්නෙත් ඒ නිසා ය..

සුදේශ් පීරිස් මචං.. උඹට බොහෝම ආදරෙන් කියන්නට ඇත්තේ එක දෙයකි.. ඊයේ උඹ පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය තරගවලින් බර ඉසිලීමෙන් ලෝකයේ රටවල් 106ක් අතරින් කිලෝග්රෑම් 62 A බර පංතියෙන් රිදී පදක්කම දිනු බව බොහෝ දෙනා දන්නෙ නැත.. කොටින්ම මේ ලියන මං දන්නෙත් නැත.. මට ද ආරංචිය කීවේ මගෙ ඔෆිස් එකේ බුවෙකි.. ඊටත් වැදගත්ම දේ ඕක තව සතියකට එහා කාටවත් මතක තියෙන්නේ ද නැත.. ඒ නිසා 2011 ඇතන්ස් ඔලිම්පික් උළෙලේ දී මීටර් 600 සහ 1200 ලෝකඩ පදක්කම් දෙකක් දිනා, අද ජීවත් වන්නට සල්ලි නැතිකමට මහමග පානිපූරි විකුණන ඉන්දියාවේ සීතා සාහුට හෝ නැතිනම්, 2008 දී ඉලක්කයට විදීමේ ලෝක මට්ටමෙන් රිදී පදක්කම දිනා, ඊට පසු වැස්සට කඩා පාත් වුණු තමාගේ ගේ හදාගන්නට මුදල් නැතිකමට දුන්න විකුණන්නට සිදු වූ නිශා රාණි දත්තා ට සිද්ද වූ දේ උඹට සිද්ද වෙන්නට පෙර, ඉක්මණට උඹත් ස්ටාර් කෙනෙක් වෙයං කියා ය..

අද රාත්‍රියේ සුපර් ස්ටාර්, ඩ්‍රීම් ස්ටාර් අතරට අද රාත්‍රියේ රියල් ස්ටාර් කෙනෙකුද බිහිවනු ඇත.. සියක් දහසක් ජනී ජනයා ඒ දෙස බලා අත්පොළසන් දෙනු ඇත.. එහෙත් ඊයේ ලොවක් දිනු උඹ වෙනුවෙන් අත්පුඩියක් ගහන්නට පහළොස් දෙනෙක් හෝ නොසිටිනු ඇත.. ඒ නිසා ඉක්මණට තරුවක් වන තරමට උඹට ඇඟට ගුණ ය..

ප/ලි. විශේෂ ස්තුතිය ආරංචිය දුන් එකාට (උගේ නම කියනවාට ඌ කැමති නැත..) සහ ආරංචිය තහවුරු කළ දමිත් කේතක හට...

-චමීර දෙද්දුවගේ-
(Saturday , 26/7/2014)
(https://www.facebook.com/cjdrox)


[ සහෘදයෙක් විසින් ලියන ලද ලිපියකි ]